Έλεγχος νομιμότητας κοινοτικών πράξεων και συμφωνίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου

Με τις αποφάσεις C‑120/06 P και C‑121/06 P το ΔΕΚ συνεχίζει να υποστηρίζει το δόγµα του µη ελέγχου νοµιµότητας κοινοτικών πράξεων µε βάση τις Συνθήκες του ΠΟΕ Οι  δύο συνεκδικαζόµενες υποθέσεις αφορούν δύο αιτήσεις αναιρέσεως που σκοπό έχουν να αναιρέσουν τις αποφάσεις του Πρωτοδικείου T‑69/00(υπόθεση C‑120/06 P), και T‑135/01(υπόθεση C‑121/06 P). Με τις αποφάσεις αυτές, το Πρωτοδικείο απέρριψε  τις αγωγές αποζηµίωσης της Fabbrica italiana accumulatori motocarri Montecchio SpA και Fabbrica italiana accumulatori motocarri Montecchio Technologies LLC (στο εξής FIAMM) και της Giorgio Fedon & Figli SpA και η Fedon America, Inc. (στο εξής Fedon).

Οι συγκεκριµένες εταιρείες µε τις αγωγές τους, ζήτησαν την αποκατάσταση της ζηµίας που υπέστησαν εξαιτίας του γεγονότος ότι οι Ηνωµένες Πολιτείες της Αµερικής επέβαλαν πρόσθετους δασµούς επί των εισαγωγών των προϊόντων των ενλόγω επιχειρήσεων. Οι πρόσθετοι δασµοί επιβλήθηκαν από τις Η.Π.Α. µετά από απόφαση του Οργάνου Επίλυσης Διαφορών(Ο.Ε.Δ.) του Παγκόσµιου Οργανισµού Εµπορίου(ΠΟΕ), το οποίο διαπίστωσε ότι το κοινοτικό καθεστώς εισαγωγής µπανανών ήταν ασυµβίβαστο µε τις συµφωνίες και τα µνηµόνια που έχουν προσαρτηθεί στη Συµφωνία περί ίδρυσης του ΠΟΕ.

Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως οι εταιρείες υποστηρίζουν ότι οι αποφάσεις του Πρωτοδικείου στερούνται αιτιολογίας, αναφορικά µε το επιχείρηµα της αποζηµιώσεως λόγω ευθύνης της Κοινότητας λόγω της παράνοµης συµπεριφοράς της. Οι  εν λόγω εταιρίες επέµειναν, τόσο κατά την έγγραφη διαδικασία όσο και κατά την επ' ακροατηρίου συζήτηση, στα ειδικά έννοµα αποτελέσµατα που είναι σύµφυτα µε την απόφαση του ΟΕΔ της 25ης Σεπτεµβρίου 1997, µε την οποία καταδικάζεται η Κοινότητα. Έτσι, υποστήριξαν ότι η ύπαρξη µιας τέτοιας αποφάσεως αποτελούσε, παράλληλα µε τα δύο είδη εξαιρέσεων που έχουν ήδη καθιερωθεί µε τις προαναφερθείσες αποφάσεις Fediol κατά Επιτροπής και Nakajima κατά Συµβουλίου, µια τρίτη περίπτωση σύµφωνα µε την οποία θα πρέπει να επιτρέπεται η επίκληση ενώπιον του κοινοτικού δικαστή µιας παραβάσεως των συµφωνιών ΠΟΕ από τα κοινοτικά όργανα, και ιδίως προς τον αποκλειστικό σκοπό της αποζηµιώσεως.

Το Πρωτοδικείο έκρινε αβάσιµες τις αγωγές αυτές ενώ διαπίστωσε ότι, δεδοµένου ότι οι συµφωνίες ΠΟΕ δεν συγκαταλέγονται µεταξύ των κανόνων µε βάση τους οποίους ο κοινοτικός δικαστής ελέγχει τη νοµιµότητα της δράσεως των κοινοτικών οργάνων, δεν ήταν δυνατό να αποδειχθεί ο παράνοµος χαρακτήρας της συµπεριφοράς του Συµβουλίου και της Επιτροπής. Το Δικαστήριο επιβεβαιώνει, ότι το Πρωτοδικείο ορθώς αποφάσισε ότι ο κοινοτικός δικαστής δεν µπορεί, να ελέγξει τη νοµιµότητα των πράξεων των κοινοτικών οργάνων µε βάση τους κανόνες του ΠΟΕ και την απόφαση του ΟΕΔ, έστω και προς τον σκοπό της αποζηµιώσεως. Επίσης το ΔΕΚ σηµειώνει ότι έχει αποφανθεί σχετικά µε την ευθύνη της Κοινότητας από κανονιστική πράξη. Σύµφωνα µε την κρίση του, ευθύνη της Κοινότητας από κανονιστική πράξη, η οποία ενέχει επιλογές οικονοµικής πολιτικής δεν γεννάται παρά µόνον αν συντρέχει κατάφωρη παράβαση κανόνα δικαίου τυπικής ισχύος, ο οποίος προστατεύει τους ιδιώτες και απονέµει σ' αυτούς δικαιώµατα. Τέλος το Δικαστήριο υποστηρίζει ότι, υπό το σηµερινό καθεστώς ισχύς του κοινοτικού δικαίου δεν είναι δυνατή η γένεση της ευθύνης της Κοινότητας λόγω συµπεριφοράς της, που εµπίπτει στο πεδίο της ασκήσεως της κανονιστικής αρµοδιότητας της, και ως αποτέλεσµα η κανονιστική παράβαση των διατάξεων των συµφωνιών του ΠΟΕ δεν δύναται να αποτελέσει αντικείµενο επίκλησης  ενώπιον του κοινοτικού δικαστή.